Krantenartikel Tubantia

ALMELO Kinderen mogen in Tanzania niet zonder schooluniform naar school, daar kwamen kledingmaakster en ontwerpster Ella Boonstra en haar man Tjipke achter tijdens een rondreis door het Oost-Afrikaanse land. De kleding is voor veel gezinnen te duur. Zo ook voor de kinderen van het St. Joseph Orphanage in Kiseria. Het Almelose echtpaar helpt de weeskinderen om zelf uniformen te maken.

 Het verhaal begint in oktober 2015, als de gids met wie het echtpaar door Tanzania reist Ella vraagt wat een naaimachine in Nederland kost. Zijn zus wil er ook een. "Als jouw zus graag een naaimachine wil, dan krijgt zij een naaimachine", belooft Ella hem. Via het reisbureau waarmee de Almeloërs de reis hebben gemaakt, BIG5 Safari, wordt een oude machine van Ella overgevlogen.

De eigenaresse van dit reisbureau, is meteen enthousiast. Ze sponsort een weeshuis in Tanzania, dat ook baat zou hebben bij een aantal naaimachines om schooluniformen te naaien. Kinderen mogen namelijk zonder uniform niet naar school. En de uniformen van het St. Joseph Orphanage zijn voor veel gezinnen te duur.

Het naaiatelier biedt ook kinderen uit de omliggende dorpen de kans goedkoop aan kleding te komen. En wanneer zij eenmaal op de school van het St Joseph Orphanage zitten, betekent dat meer geld voor het weeshuis. "De kinderen leren kleding repareren en verstellen", zegt Tjipke. "We hopen dat er telkens misschien één of twee tussen zitten die het vak echt mooi vinden en het door willen geven aan een volgende lichting."

Afgelopen zomer is het echtpaar Boonstra een aantal weken op bezoek gegaan, om de al ingezamelde naaimachines te brengen en een begin te maken met de lessen. In een lokaal van de school die bij het weeshuis hoort, laat Ella de kinderen zien hoe zij de schooluniformen moeten maken. De meisjes pakken het verrassend snel op. "Ze zijn leergierig en intelligent. Na drie weken maakten ze al een uniform, terwijl ze nog nooit een elektrische naaimachine hadden gezien", vertelt Ella.

Stichting

De school is sindsdien gegroeid. Het klaslokaal waarin de naaimachines stonden, is daardoor niet meer beschikbaar. Op zichzelf een mooie ontwikkeling, maar Tjipke en Ella zouden graag zien dat er een vaste locatie voor het naaiatelier komt, zodat het initiatief een structurele bron van inkomsten voor het weeshuis wordt. Daarom hebben ze nu de stichting BabuBibi opgericht. De naam betekent opa en oma en is het enige Swahili dat het echtpaar kent.

"Maar we zijn ook opa en oma, dus het past mooi", zegt Ella met een lach. "Eerste punt van actie is de nieuwe locatie voor het naaiatelier. Verder zamelen we geld in voor zonnepanelen en naaimachines voor bij ons opgeleide coupeurs en coupeuses die zelfstandig aan het werk willen. Kortom, structureel kennis doorgeven en mogelijkheden scheppen, dat is het doel van BabuBibi."

Zonder de hulp uit hun omgeving hadden Tjipke en Ella nooit de stappen kunnen maken die inmiddels zijn gezet, geeft het echtpaar aan. Van familie en vrienden krijgen ze geld, boekjes, naaimachines en een lockmachine en Ella's vaste leverancier Samitex stelt stoffen beschikbaar. Maar ook de sponsorloop van basisschool De Wierde in Almelo doet een flinke duit in het zakje.

Door alle financiële bijdragen kan Tjipke in het weeshuis nachtkastjes in elkaar zetten, een generator aanschaffen en voor ieder kind een klamboe ophangen. Die zijn hard nodig, aangezien er geen geld is voor een dokter mochten de kinderen gestoken worden door een malariamug. "Door de kleinschaligheid is duidelijk waar het geld naartoe gaat. In september hebben we de leerlingen van De Wierde met foto's laten zien hoe blij de weeskinderen waren met de spullen die zij bij elkaar hebben gelopen."

Niet alleen de kinderen hebben baat bij BabuBibi. "Het project heeft ons ontzettend goed gedaan", zegt Ella. "Het geeft zoveel energie. We kunnen niet anders dan iedereen aanraden zoiets te ondernemen."

Ook Tjipke zou de ervaring niet willen missen. "Toen we deze zomer vertrokken, zongen de kinderen een afscheidslied, allemaal gekleed in zelfgemaakte kleding van door ons meegebrachte oer-Hollandse stoffen. Prachtig. Met pijn in ons hart zwaaiden we ze uit. Ik had direct heimwee. Gelukkig gaan we snel terug."