zij hadden alles keurig voor ons bewaard, en het zelfs naar de B&B gebracht. Fijn he, dat er overal zoveel eerlijke mensen zijn. Vanmorgen zijn we opgehaald door het busje van het weeshuis. Of je nooit weg bent geweest. We horen inmiddels bij de schamele inboedel. Zoals gewoonlijk bijgepraat en het geld gegeven van de verkoop van
de sjaals. Sr. Crispina was er heel blij mee. Ze zit in zwaar weer, want "Africa Unite" Foundation heeft haar geschrapt van haar donatieslijst. Ze heeft een groot geschil over het beheer en de verantwoording van de gelden. Hierin kunnen we haar niet helpen. Bij het gastgezin zijn we weer warm onthaald. Deze week zijn we van plan om een kraamkliniek bezoeken om sokjes en mutsjes te brengen. Een kadootje voor de baby, want baby’tjes met koude voetjes kan ook eigenlijk niet. Het is fijn om hier weer te zijn.
En dan mamma Clay. Deze oude vrouw komt een groot gedeelte lopend vanuit de stad Arusha naar het weeshuis.
Het timmerwerk van Tjipke gaat prima. Wel 40 tafeltjes en stoelen van school zijn hersteld. Samen met Moses en Robbert. Die samenwerking loopt uitstekend. Ze zijn heel leergierig. Tussen de bedrijven door nog uitgelegd en voorgedaan hoe je een fietsbandje kunt reparen met behulp van een "samson" reparatieset en een sjoelbak in elkaar gezet onder de toeziende ogen van Moses en Robbert. Wat viel die in de smaak. Zelfs Sr.Crispina was dolenthousiast. Zelf merkte zij toen op de zondagmiddag heel geschikt te vinden als spelmiddag. De oproep aan Naeema en Calvin in juni j.l. om dit op de zondagmiddag te organiseren is niet van de grond gekomen. We hopen als Sr.Crispina dit oppakt het wel zal lukken. Te denken valt dan aan sjoelwedstrijden, spelletjes als "mens erger je niet", domino, dammen, kwartetten en memory. Allemaal door ons meegebracht naar het weeshuis, hetgeen door mensen uit Nederland ten behoeve van hen was aangeboden. En er ligt ook nog materiaal voor een tweede sjoelbak. Tjipke heeft Moses en Robbert uitgedaagd deze zelf in elkaar te zetten. Kijken of ze dat redden. Door het weer moest er veel in het naailokaal gebeuren. Tjipke werkt meestal buiten maar dat kon nu niet. Daar werd ik wel een beetje crazy van. De plannen zijn nu dat Tjipke een werkplaats laat bouwen. Er is voor hem ook altijd werk. Gisteren een heel fijne dag in het B&B gehad. Alle kinderen die ons geholpen hebben mochten mee om ons weg te brengen.
Konden we ze lekker eens trakteren .
Tjipke en Ella
Fijn om ze allemaal weer te zien.
Heerlijk geslapen. We hadden 18 uur gereisd. Dat heb je met die goedkope tickets. Dan ook nog alle 4 koffers kwijt. Kijk, dat is erger. Alle handel voor het Afrika festival zit erin. Gelukkig is het getraceerd op Schiphol. Wat een pak van ons hart is. Heb je er met elkaar 2 weken aan gewerkt en dan zal het toch weg zijn !!! Vanavond komen ze de koffers brengen. Wij kijken samen terug op heel goede weken. Voor Tjipke aan de sjoelbakken begon was hij bijna 2 weken verder. Het begint bij 2 kapotte bedjes. Zijn die klaar dan staan er 4 gammele stoelen. Dan is de tafel ook nog eens kapot. Het was leuk en gemakkelijk dat hij nu zelf vervoer had. Dat levert nogal wat tijdwinst op. Plus dat hij de hele doe-het-zelf markt van Arusha in kaart heeft. Wat de spelletjes betreft hebben we aan Naeema en Calvin gevraagd op zondag-middag met de kinderen spelletjes te spelen. Zij leren organiseren en voor de andere kinderen is het heel leuk en leerzaam. Kijken of dat lukt. Dat zien we in december wel. Tjipke gaat dan schoolmeubelen opknappen. Er liggen een heleboel kapotte tafeltjes en stoeltjes en het leerlingenaantal groeit. Zelf ben ik doorgegaan op sjaals naaien en heb Irene toegevoegd aan de naaiklasleerlingen. Ze is 12 jaar, maar heel goed. Misschien in de kerstvakantie verder met de uniformen. Naeema en Monica hebben les gehad van de monteur en kunnen locken. Dit is allemaal positief maar dat is het niet allemaal. De weg naast het weeshuis wordt verbreed en er wordt een stuk grond onteigend. Laat daar nu net het naailokaal staan. Dus dit lokaal wordt waarschijnlijk afgebroken en krijgen wij dan een nieuw lokaal van de overheid ? Een hele klap. Maar het is niet anders. Daar staat tegenover dat er dan een einde komt aan de stofwolken, die de auto's en vrachtwagens veroorzaken, waardoor letterlijk alles onder het stof komt te zitten.- Gegevens
- Geschreven door Ella Boonstra
Na het bloedhete Afrika geniet ik nu van het weer hier.
Na de terugkeer op het vliegveld van Dusseldorf ben ik in de regen gaan staan, met een goed gevoel, dat ik alleen gegaan ben. Een jaar is echt te lang om uit Afrika weg te blijven.
Ik heb daar heel veel kunnen doen in één week. O.a. 2 werktafels laten maken, een lock- en naaimachine gekocht. De opleiding van een nieuwe jongen genaamd Izaak, die zich melde, vorm gegeven.
Monica (een gevorderde leerlinge) was ziek. Dus heb ik tussendoor de leraren uitgenodigd en gevraagd of zij 1 les per jaar tekenles zouden willen geven, waarbij de "zakjes-verpakking" van de sjaals gebruikt zouden worden. Zo- doende verkrijg ik tegelijk een flinke voorraad. Ze doen het graag voor me, en vonden het naaiatelier ook heel mooi Daarna heb ik 3 missionarissen in het naaiatelier ontvangen. Jonge mannen. Ze waren zo enthousiast, dat ze de hele morgen zijn gebleven en ook een sjaal hebben gemaakt. Verder is de Rotary uit Arusha op bezoek geweest, en zij vonden de opzet van het naaiatelier een goed uitgedacht plan. Daarna hebben we samen met hen en met al de kinderen gegeten. Verder werd ik uitgenodigd door de Rotaryclub om hen te bezoeken, ik was daar altijd van harte welkom.
Het contact met de naaimachine-reparateur is prima.Die moet ik te vriend zien te houden.
De laaste vrijdag ben ik met Izaak en Christian naar de Massai-markt gegaan om contacten te leggen voor de ver-koop van de sjaals. Overal is men enthousiast over onze manier van werken. Daar bedoel ik mee: geen geld vragen, maar werken voor je schoolgeld.
In juni aanstaande gaan Tjipke en ik weer 2 weken naar Tanzania.
Intussen verkoop ik hier in Nederland de sjaals, die de weeskinderen met veel plezier gemaakt hebben. Ik kon, mede namens Tjipke zuster Crispina $ 1000 overhandigen, die de verkoop van de vorig jaar gemaakte sjaals opgebracht hebben. Dit geld is bedoeld, en gewaarmerkt voor het schoolgeld, dat de ouders niet kunnen betalen voor hun kinde-ren. De zuster was er erg blij mee.
Op deze wijze is er zowel voor het schooluniform als voor het schoolgeld een oplossing voor handen.
Een lieve vriendin van mij probeert vanuit Dubai 2e hands zwarte schoenen bij elkaar te verzamelen.Onder het schooluniform worden namelijk zwarte schoenen gedragen.
We hopen dat de verkoop van de sjaals ook aankomende periode goed gaat lopen. In juli a.s.huren we een kraam op het Afrika festival in Hertme, om de sjaals ook daar aan de man te brengen.
We zijn erg tevreden met de gang van zaken en geloven in dit project.
- Gegevens
- Geschreven door Ella Boonstra
- Gegevens
- Geschreven door Ella Boonstra
Iets later dan gepland zijn we op 13 december '17 voor 2,5 weken naar Tanzania afgereisd. Dit keer met de bedoeling het nieuw gebouwde naaiatelier in gebruik te nemen, de naailessen een nieuw vervolg te geven en voor de verdere inrichting in eigen beheer zorg te dragen. De machines, stoffen, fournituren, gereedschappen en materialen, die we in juni 2016 achtergelaten hadden, waren heel goed bewaard. Alles was in takt en aanwezig.
Er hebben zich dit keer 2 weesjongens (13 jr.) en 1 weesmeisje (17 jr.) aangemeld om onze kennis aan over te dragen. Het meisje en één van de jongens zijn begonnen om door Ella opgeleid te worden tot coupeuse c.q. coupeur. Twee "eerdere"cursisten van juni 2016, hebben vervolglessen ontvangen. Ella vertelde, dat zij "de draad zo weer opgepikt" hadden.
- Gegevens
- Geschreven door Ella Boonstra
Met dank aan de Soroptimistenclub uit Almelo, en de Wereldwinkel uit Wierden hebben we het in september voorgeschoten bedrag van € 3.000 begin december 2017 kunnen vereffenen.
- Gegevens
- Geschreven door Ella Boonstra
Begin september hadden wij € 6600 op onze bankrekening bij de Triodosbank staan. Om onze plannen te verwezenlijken, om in december van dit jaar 3 weken naailessen te kunnen geven, diende zo spoedig mogelijk met de bouw van het naaiatelier begonnen te worden. Omdat het saldo van de bank op dat moment niet voldoende was, werd particulier een aanvullend bedrag als lening voorgeschoten. Zodoende kon de leiding van het weeshuis midden septem-ber over voldoende Tanzaniaanse shillings beschikken en met de bouw beginnen. Eind oktober is nog een aanvullend bedrag overgemaakt om de afbouw mogelijk te maken van plafonds, deuren en ramen. Ondertussen zijn Soroptimistenclubs, Wereldwinkels, Lionsclubs en Rotaryclubs aangeschreven met het verzoek een bijdrage aan dit project te verlenen. begin december komt er nog een stukje in de krant. We gaan zaterdag 9 december aanstaande naar Tanzania om vervolglessen te geven en de inrichting van het naaiatelier tot stand te brengen te weten: het in eigen beheer maken van een grote kniptafel, een opbergkast en een schoolbord in samenwerking met enkele weesjongens, zodat zij ook leren met gereedschap om te gaan en te ondervinden hoe je zoiets uitvoert.
Een verdere ontwikkeling, waar we zelf over na lopen te denken is, dat deze meisjes met het ma-ken, vermaken en herstellen van uniformen zelf hun eigen studie bij elkaar zouden kunnen verdienen, of hun eigen beroep hieraan ontlenen, door zelf een naai-& lockmachine te verdienen. Zo'n tegenprestatie is naar ons inzicht beter dan het krijgen van geld en ook goed voor hun zelfvertrouwen. Dan sluit de cirkel zich.
- Gegevens
- Geschreven door Ella Boonstra
Krantenartikel Almelo's weekblad
- Gegevens
- Geschreven door Marion Wesselink
Krantenartikel Tubantia
ALMELO Kinderen mogen in Tanzania niet zonder schooluniform naar school, daar kwamen kledingmaakster en ontwerpster Ella Boonstra en haar man Tjipke achter tijdens een rondreis door het Oost-Afrikaanse land. De kleding is voor veel gezinnen te duur. Zo ook voor de kinderen van het St. Joseph Orphanage in Kiseria. Het Almelose echtpaar helpt de weeskinderen om zelf uniformen te maken.
- Gegevens
- Geschreven door Karin Veldwachter
In oktober 2015 heb ik samen met mijn man een safarireis naar Tanzania gemaakt. Gedurende deze reis trokken we 8 dagen op met een gids/chauffeur en een kok. Op een gegeven moment onderweg kwam het gesprek op mijn werkzaamheden in Nederland aan de orde, en ik antwoordde dat ik de laatste 15 jaar les had gegeven in het maken van kleding. Naar aanleiding daarvan vroeg de betreffende gids wat momenteel de prijs van een elektrische naaimachine bedroeg, want zijn zuster had daar belangstelling voor. Ik reageerde hierop, dat ik er thuis nog één had staan, die zijn zuster wel kon krijgen.
- Gegevens
- Geschreven door Ella Boonstra, bestuursvoorzitter St. BabuBibi
- U bevindt zich hier:
-
Start
- Blog